Apakah diriku tidak diperlukan??? Kenapa diriku tidak disayangi??? Di manakah ibuku??? Di manakah ayahku??? Tidakkah aku sebahagian daripada kalian??? Kenapa aku dibuang??? Sekiranya aku tidak diperlukan, mengapa aku dilahirkan???
Apa agaknya jawapan yang harus kita berikan kepada insan yang tidak berdosa ini. Inilah kesilapan manusia... Akibat daripada hubungan bebas antara lelaki dan perempuan akhirnya mereka terjerumus ke kancah penzinaan dan lahirlah bayi yang tidak berdosa ini. Demi untuk menghapuskan rasa takut, malu dan panik, maka jalan pintas yang diambil ialah membuang bayi tersebut atau membunuhnya. Sungguh kejam...
Mungkin juga boleh kita kaitkan gejala ini berpunca daripada jenayah cinta yang menular di kalangan remaja pada masa kini. Hanya dengan kata-kata manis seorang lelaki, seorang perempuan terpedaya dan jatuh cinta akhirnya terlanjur. Tambahan pula, terdapat banyak bahan lucah yang mudah didapati di internet dan media pada masa kini, adalah antara penyumbang kepada gejala ini.
Ekoran daripada peningkatan kes pembuangan bayi sejak kebelakangan ini, kabinet telah memutuskan kes ini disiasat mengikut Seksyen 302 Kanun Keseksaan yang membawa hukuman gantung sampai mati dan kes cubaan membunuh disiasat mengikut Seksyen 307 kanun yang sama yang membawa hukuman penjara 20 tahun. Sebelum ini, semua kes pembuangan bayi disiasat mengikut Seksyen 31 Akta Kanak-Kanak yang boleh didenda maksimun RM20 000 atau penjara 10 tahun atau ke dua-duanya jika sabit kesalahan. Ini bermakna hukuman yang lebih berat akan dikenakan kepada mereka yang terlibat. Persoalannya, sejauhmanakah undang-undang yang lebih berat ini dapat mengekang kes ini daripada terus berleluasa??? Adakah ianya sama seperti kes mengedar dadah, bunuh dan senjata api??? Bagaimana sekiranya seorang perempuan itu mengandung akibat daripada terpedaya dengan teman lelaki atau diperkosa dan akhirnya terpaksa membuang bayi yang dilahirkan itu kerana malu, takut dan sikap keluarga yang tidak memahami??? Mungkin hukuman ini perlu dikaji lagi supaya lebih berkesan.
Kemudian beberapa hari lalu, ada pihak yang memberi cadangan supaya diwujudkan pengkalan data termasuk rekod ujian DNA bagi menangani gejala ini. Mungkin ianya praktikal untuk dilaksanakan kerana tidak terhad kepada kes pembuangan bayi sahaja malah boleh diaplikasikan kepada kes-kes lain juga untuk mengenal pasti identiti penjenayah. Namun, persoalannya sejauhmana ia mampu dilaksanakan kerana bilangan penduduk yang ramai dan melibatkan kos yang tinggi??? Pada pendapat saya, walaupun kos yang tinggi tetapi berbaloi sekiranya cadangan ini dapat mengatasi masalah pembuangan bayi dan juga kes-kes jenayah yang lain.
Kesimpulanya, hukuman yang berat bukanlah jalan penyelesaian yang baik tetapi, punca kepada permasaalahan ini yang perlu dirungkai terlebih dahulu. Mencegah lebih baik daripada mengubati. Oleh itu, semua pihak harus memainkan peranan terutamanya ibubapa kerana segala-galanya bermula daripada rumah.
No comments:
Post a Comment